تریگر فینگر یا انگشت ماشه ای باریک شدن بخشی از غلاف تاندون در انگشت یا شست است که در حرکت طبیعی انگشت اختلال ایجاد می کند. این عارضه بیشتر انگشت حلقه را درگیر می کند اما می تواند هر انگشتی را درگیر کند. این بیماری در زنان میانسال شایع‌تر است، اما همه افراد حتی کودکان ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

انگشت ماشه ای وضعیتی است که در آن یکی از انگشتان شما در حالت خمیده گیر می کند. انگشت شما ممکن است با یک ضربه محکم خم یا راست شود – مانند یک ماشه که کشیده شده و رها می شود.

انگشت ماشه ای همچنین به عنوان تنوسینوویت تنگی (stuh-NO-sing ten-o-sin-o-VIE-tis) شناخته می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که التهاب فضای داخل غلاف را که اطراف تاندون انگشت آسیب‌دیده را احاطه کرده است، باریک کند. اگر انگشت ماشه ای شدید باشد، ممکن است انگشت شما در حالت خمیده قفل شود.

افرادی که کار یا سرگرمی هایشان نیاز به اعمال مکرر چنگ زدن دارد، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به انگشت ماشه ای هستند. این عارضه همچنین در زنان و افراد مبتلا به دیابت شایع تر است. درمان انگشت ماشه ای بسته به شدت آن متفاوت است.

دلایل و عوامل خطر

این وضعیت ممکن است در اثر استفاده بیش از حد یا استفاده مکرر از دست ایجاد شود.

به طور معمول، با خم شدن و کشیده شدن انگشت، تاندون های خم کننده انگشت به آرامی از میان یک سری تونل های فیبری در انگشت و دست می لغزند. خم شدن شدید انگشتان باعث ایجاد استرس و می تواند منجر به جمع شدن الیاف در یکی از تاندون ها شود. تاندون می تواند متورم و ضخیم شود و برجستگی به نام ندول را تشکیل دهد.

علل دیگر چندین بیماری می تواند خطر ابتلا به انگشت ماشه ای را در فرد افزایش دهد، از جمله دیابت، آرتریت روماتوئید، نقرس، بیماری کلیوی و سایر شرایط التهابی.

علائم تریگر فینگر

• اولین علامت معمولا احساس درد هنگام خم شدن یا کشیده شدن انگشت است.
• ممکن است برآمدگی در زیر پوست کف دست در پایه انگشت آسیب دیده احساس شود. انگشت ممکن است به سختی کشیده شود، و ممکن است در حین کشیده شدن، کلیک کند یا بگیرد.
• معمولاً ممکن است فرد صبح ها با انگشت در حالت خمیده از خواب بیدار شود. این گرفتگی ممکن است شدید شود و اگر درمان نشود، انگشت می‌تواند برای همیشه در حالت خمیده قفل شود.
• سفتی انگشت نیز ممکن است در موارد مزمن ایجاد شود.

روش های درمان

گزینه های درمانی برای موارد بسیار خفیف و اولیه ممکن است شامل اصلاح فعالیت، استفاده از آتل یا داروهای ضد التهابی باشد، اما نتایج غیرقابل پیش بینی هستند.

معمولاً تزریق استروئید به غلاف تاندون فلکسور به دلیل درصد موفقیت بالای آن توصیه می شود.

بیماران دیابتی و بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید ممکن است با تزریق استروئید موفقیت کمتری داشته باشند. اگر تزریق علائم را برطرف نکرد، مرحله بعدی آزاد کردن غلاف تاندون درگیر با جراحی است.

ممکن است پس از جراحی یا در صورت وجود سفتی انگشت، توانبخشی دست با فیزیوتراپی توصیه شود.

کلمات مرتبط :

فیزیوتراپی خوب در مشهد – فیزیوتراپی دست در مشهد – مرکز فیزیوتراپی در بلوار پیروزی مشهد