شانه یخ زده که به عنوان کپسولیت چسبنده نیز شناخته می شود، یک بیماری دردناک و ناتوان کننده است که بر مفصل شانه تاثیر می گذارد. با از دست دادن تدریجی و پیشرونده حرکت و سفتی شانه مشخص می شود. درک شانه منجمد شامل بررسی علل، علائم، مراحل، تشخیص و درمان آن است.
علت دقیق شانه یخ زده همیشه مشخص نیست، اما عوامل متعددی می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. این عوامل عبارتند از:
التهاب: التهاب کپسول مفصلی (بافت همبندی که مفصل شانه را احاطه کرده است) می تواند منجر به ایجاد چسبندگی و بافت فیبری شود که حرکت را محدود می کند.
بیحرکتی: بیحرکتی طولانی مدت شانه، مانند بعد از جراحی یا آسیب دیدگی، میتواند خطر ایجاد شانه منجمد را افزایش دهد.
بیماری های سیستمیک: برخی شرایط پزشکی، از جمله دیابت، بیماری های قلبی عروقی و اختلالات تیروئید، با افزایش خطر ابتلا به شانه منجمد مرتبط است.
سن و جنسیت: شانه یخ زده در افراد 40 تا 60 ساله شایع تر است و زنان را بیشتر از مردان مبتلا می کند.
علائم شانه یخ زده
این بیماری معمولاً در سه مرحله پیشرفت می کند که هر کدام مجموعه ای از علائم خاص خود را دارند:
مرحله انجماد: در این مرحله درد شانه به تدریج افزایش می یابد و دامنه حرکتی محدودی دارد. درد اغلب در عمق شانه احساس می شود و می تواند در شب شدیدتر باشد.
مرحله یخ زده: در طول این مرحله، شانه به طور فزاینده ای سفت می شود و دامنه حرکت همچنان کاهش می یابد. فعالیت هایی مانند رسیدن یا بلند کردن بسیار دشوار می شود.
مرحله ذوب: در مرحله آخر، دامنه حرکت شروع به بهبود می کند و درد به تدریج کاهش می یابد. تکمیل این مرحله ممکن است چندین ماه تا سال طول بکشد.
تشخیص شانه یخ زده معمولاً شامل ترکیبی از معاینه فیزیکی، بررسی تاریخچه پزشکی و مطالعات تصویربرداری است. پزشک دامنه حرکت، درد و قدرت شانه را ارزیابی می کند. اشعه ایکس، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، یا اولتراسوند ممکن است برای رد سایر بیماری ها یا آسیب های شانه استفاده شود.
روشهای درمان
هدف درمان شانه منجمد تسکین درد و بهبود تحرک شانه است. این رویکرد می تواند شامل ترکیبی از موارد زیر باشد:
فیزیوتراپی: تمرینات و حرکات کششی تجویز شده توسط متخصص فیزیوتراپی شانه می تواند به بهبود دامنه حرکتی و کاهش درد کمک کند.
داروها: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا تزریق کورتیکواستروئید ممکن است برای مدیریت درد و التهاب استفاده شود.
گرما و یخ: اعمال گرما یا بسته های سرد روی شانه می تواند درد را تسکین دهد و التهاب را کاهش دهد.
دستکاری دستی: در برخی موارد، پزشک ممکن است روشی به نام دستکاری تحت بیهوشی (MUA) را انجام دهد که در آن مفصل شانه را برای شکستن چسبندگی ها و بهبود دامنه حرکتی دستکاری می کند.
تمرینات خانگی: معمولاً به بیماران تمریناتی داده می شود تا در خانه انجام دهند تا عملکرد شانه حفظ و بهبود یابد.
مداخله جراحی: در موارد شدید که درمانهای محافظهکار با شکست مواجه میشوند، ممکن است جراحی برای آزاد کردن کپسول مفصل و بهبود تحرک در نظر گرفته شود.
بهبودی از شانه یخ زده ممکن است آهسته باشد و بسته به فرد و شدت بیماری ممکن است چند ماه تا سال طول بکشد. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب می تواند منجر به نتایج بهتر شود.
بیشتر بخوانید :
