فتق دیسک گردن وضعیتی است که در آن یکی از دیسک های ناحیه گردن پاره یا برآمده میشود و به اعصاب اطراف یا طناب نخاعی فشار وارد میکند. این می تواند منجر به درد، بی حسی، ضعف و سایر علائم شود و در برخی موارد ممکن است نیاز به مداخله پزشکی و فیزیوتراپی داشته باشد.
علائم فتق دیسک گردن می تواند متفاوت باشد اما اغلب شامل موارد زیر است:
- گردن درد
- درد بازو
- بی حسی یا گزگز در بازوها یا دست ها
- ضعف در بازوها یا دست ها
- کاهش دامنه حرکتی در گردن
فتق دیسک گردن ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:
- ساییدگی و پارگی مرتبط با افزایش سن: با افزایش سن افراد، دیسک های ستون فقرات می توانند تحلیل رفته و مستعد فتق شوند.
- تروما: آسیب به گردن می تواند باعث فتق دیسک شود.
- بلند کردن نامناسب: بلند کردن اجسام سنگین به طور نامناسب می تواند باعث فشار بر گردن و فتق شود.
- ژنتیک: برخی افراد ممکن است به دلیل عوامل ژنتیکی مستعد فتق دیسک باشند.
روش های درمان فتق دیسک گردن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درمان های محافظه کارانه:
- استراحت، اصلاح فعالیت و استفاده از یقه گردن برای محدود کردن حرکت.
- فیزیوتراپی برای تقویت عضلات پشتیبان گردن و بهبود دامنه حرکتی.
- کنترل درد با داروهای بدون نسخه یا نسخه ای.
- تزریق استروئید اپیدورال برای کاهش التهاب و درد در ناحیه آسیب دیده.
مداخله جراحی:
هنگامی که درمان های محافظه کارانه بی اثر باشند، ممکن است جراحی در نظر گرفته شود.
گزینه های جراحی ممکن است شامل دیسککتومی (حذف مواد دیسک آسیب دیده) یا فیوژن ستون فقرات برای تثبیت ناحیه آسیب دیده باشد.
ممکن است از تکنیک های کم تهاجمی برای به حداقل رساندن اختلال بافت و تسریع بهبودی استفاده شود.
فیزیوتراپی فتق دیسک گردن
فیزیوتراپی نقش مهمی در مدیریت بیرون زدگی دیسک گردن دارد. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه درمانی جامع برای کمک به کاهش درد، بهبود تحرک و تقویت عضلات گردن و قسمت بالایی کمر طراحی کند.
ورزش درمانی:
تمرینات کششی و تقویتی: این تمرینات می تواند به بهبود انعطاف پذیری و افزایش قدرت در ماهیچه هایی که از گردن و قسمت بالایی کمر حمایت می کنند کمک کند و به طور بالقوه فشار روی دیسک آسیب دیده را کاهش دهد.
تمرینات تثبیت کننده مرکزی: تقویت عضلات مرکزی می تواند به تراز و ثبات بهتر ستون فقرات کمک کند، که ممکن است فشار روی دیسک های گردن را کاهش دهد.
درمان دستی:
تکنیک های عملی مانند موبیلیزاسیون و دستکاری ممکن است توسط فیزیوتراپیست برای بهبود تحرک مفصل، کاهش درد و بهبود عملکرد ستون فقرات گردنی استفاده شود.
آموزش وضعیت بدنی و ارگونومیک:
آموزش به بیمار در مورد وضعیت بدنی مناسب و ارگونومی در فعالیت های روزانه، از جمله نشستن، ایستادن، و بلند کردن، می تواند به کاهش فشار بر ستون فقرات گردنی کمک کند و خطر تشدید علائم را به حداقل برساند.
روش های ضددرد:
ممکن است از گرما و سرما درمانی، اولتراسوند و تحریک الکتریکی برای کمک به مدیریت درد و کاهش التهاب در ناحیه آسیب دیده استفاده شود.
برای فیزیوتراپی ضروری است که با شرایط و نیازهای خاص فرد شخصی سازی شود. ارزیابی کامل توسط فیزیوتراپیست می تواند به شناسایی مناسب ترین رویکردها و تکنیک های درمانی برای هر بیمار کمک کند.