فیزیوتراپی سکته مغزی در منزل مشهد یک شکل تخصصی از فیزیوتراپی است که برای کمک به بهبودی و بازیابی عملکرد افراد پس از سکته مغزی طراحی شده است.
سکته مغزی زمانی رخ می دهد که خون رسانی به مغز قطع شود و منجر به آسیب بافت مغز شود. این وضعیت می تواند منجر به اختلالات مختلفی مانند ضعف، فلج، مشکلات هماهنگی، نقص حسی، مشکلات تعادلی و مشکل در فعالیت های روزانه شود.
فیزیوتراپی نقش مهمی در توانبخشی بازماندگان سکته مغزی ایفا می کند، زیرا بر بازیابی حرکت و عملکرد، بهبود تحرک و افزایش کیفیت کلی زندگی تمرکز دارد. فیزیوتراپیست سکته مغزی از نزدیک با بیمار کار می کند تا توانایی های فیزیکی او را ارزیابی کند، یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کند، و در طول روند بهبودی، پشتیبانی و راهنمایی مداوم ارائه دهد.
اهداف فیزیوتراپی سکته مغزی در منزل به حداکثر رساندن ریکاوری، بهبود استقلال عملکردی، جلوگیری از عوارض و افزایش رفاه کلی است. این شامل رسیدگی به آسیبهای فیزیکی ناشی از سکته مغزی است، مانند ضعف عضلانی، اسپاستیسیته، محدودیت دامنه حرکتی و مشکلات تعادل. همچنین شامل کمک به بیمار در یادگیری مجدد نحوه انجام وظایف روزمره مانند راه رفتن، لباس پوشیدن، حمام کردن و غذا خوردن است تا استقلال خود را بازیابد و کیفیت زندگی خود را بهبود بخشد.
متخصصان فیزیوتراپی در منزل مشهد در کلینیک فیزیوتراپی پارسیان این خدمات را ارائه می دهند.
فیزیوتراپی سکته مغزی در منزل
اولین مرحله در فیزیوتراپی سکته مغزی ارزیابی اولیه است که در آن فیزیوتراپیست توانایی های فیزیکی، قدرت، دامنه حرکت، تعادل، هماهنگی و تحرک عملکردی بیمار را ارزیابی می کند. ارزیابی همچنین ممکن است شامل تستهای حس، حس عمقی و شناخت باشد، زیرا این عوامل همچنین میتوانند بر توانایی بیمار برای بهبودی و شرکت در درمان تأثیر بگذارند.
بر اساس یافتههای ارزیابی، فیزیوتراپیست یک برنامه درمانی فردی متناسب با نیازها و اهداف خاص بیمار ایجاد میکند. برنامه درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آموزش تحرک: این شامل تمرینات و فعالیت هایی با هدف بهبود توانایی حرکت و راه رفتن بیمار است. فیزیوتراپیست ممکن است روی تقویت عضلات، بهبود تعادل و هماهنگی و بازآموزی الگوهای راه رفتن کار کند تا به بیمار کمک کند توانایی راه رفتن مستقل خود را بازیابد.
تمرینات دامنه حرکتی: این تمرینات بر بهبود انعطاف پذیری و تحرک مفاصل تمرکز دارند که ممکن است پس از سکته مغزی محدود شود. فیزیوتراپیست ممکن است از کشش غیرفعال، کشش فعال و سایر تکنیک ها برای بهبود دامنه حرکتی اندام ها و مفاصل آسیب دیده استفاده کند.
تمرینات تقویتی: تمرینات تقویتی برای بازسازی قدرت و استقامت عضلانی که ممکن است پس از سکته مغزی از بین رفته باشند، مهم هستند. فیزیوتراپیست ممکن است از تمرینات مقاومتی، تمرینات تحمل وزن و فعالیت های عملکردی برای کمک به بیمار برای بازیابی قدرت در عضلات آسیب دیده استفاده کند.
تمرین تعادل و هماهنگی: تعادل و هماهنگی اغلب پس از سکته مغزی تحت تاثیر قرار می گیرد و منجر به افزایش خطر سقوط و آسیب می شود. فیزیوتراپیست ممکن است از تمرینات و فعالیت های خاصی برای بهبود تعادل، ثبات و هماهنگی بیمار برای کاهش خطر سقوط و بهبود حرکت کلی بیمار استفاده کند.
آموزش عملکردی: آموزش عملکردی بر کمک به بیمار برای یادگیری مجدد نحوه انجام وظایف و فعالیت های روزمره مانند لباس پوشیدن، حمام کردن، آشپزی و استفاده از توالت تمرکز دارد.
آموزش راه رفتن: آموزش راه رفتن شامل کار بر روی توانایی بیمار برای راه رفتن ایمن و کارآمد است. فیزیوتراپیست ممکن است از وسایل کمکی راه رفتن مانند عصا یا واکر برای کمک به بیمار در تمرین راه رفتن و بهبود الگوی راه رفتن خود استفاده کند.
سایر مداخلات فیزیوتراپی
علاوه بر این مداخلات، فیزیوتراپی سکته مغزی در منزل ممکن است شامل تکنیکها و روشهای دیگری برای کمک به بهبود بهبودی و نتایج بیمار باشد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آموزش مجدد عصبی عضلانی: آموزش مجدد عصبی عضلانی بر آموزش مجدد مغز و ماهیچه ها برای همکاری موثر پس از سکته مغزی متمرکز است. فیزیوتراپیست ممکن است از تمرینات، فعالیت ها و تکنیک های خاصی برای کمک به بیمار در بهبود الگوهای حرکتی، هماهنگی و کنترل حرکتی خود استفاده کند.
تحریک الکتریکی: از تحریک الکتریکی می توان برای کمک به بهبود قدرت عضلانی، کاهش اسپاستیسیتی و بهبود حرکت پس از سکته استفاده کرد. فیزیوتراپیست ممکن است از دستگاه های تحریک الکتریکی برای کمک به فعال کردن عضلات ضعیف، بهبود عملکرد عضلات و کاهش درد استفاده کند.
آب درمانی: آب درمانی، شامل استفاده از خواص آب برای کمک به بهبود حرکت، قدرت و عملکرد پس از سکته است. شناوری آب می تواند به حمایت از وزن بدن بیمار، کاهش استرس روی مفاصل و بهبود آرامش و انعطاف پذیری عضلات کمک کند.
وسایل کمکی: وسایل کمکی مانند واکر، عصا، بریس و ارتز می توانند برای کمک به تحرک بیمار، بهبود ایمنی و افزایش استقلال در فعالیت های روزانه استفاده شوند. فیزیوتراپیست ممکن است در انتخاب و استفاده از وسایل کمکی مناسب برای نیازهای خاص بیمار راهنمایی کند.
