پارگی دیسک کمر که به عنوان فتق یا لغزش دیسک نیز شناخته می شود، یک بیماری شایع است که ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد.
ستون فقرات از یک سری استخوان به نام مهره تشکیل شده است که روی هم قرار گرفته اند. در بین هر مهره دیسک های اسفنجی کوچکی وجود دارد که به دیسک های بین مهرهای معروف هستند. این دیسک ها به عنوان ضربه گیر عمل می کنند و انعطاف پذیری و بالش را برای ستون فقرات فراهم می کنند.
پارگی دیسک کمر زمانی اتفاق میافتد که هسته داخلی دیسک بین مهرهای به نام نوکلئوس پالپوزوس از طریق لایه بیرونی سخت به نام آنولوس فیبروزوس بیرون میزند. این می تواند به دلیل ساییدگی و پارگی دیسک در طول زمان یا در نتیجه ضربه یا آسیب ناگهانی رخ دهد.
هنگامی که هسته پالپوزوس از دیسک بیرون می زند، می تواند به اعصاب مجاور فشار وارد کند و منجر به علائمی مانند:
درد: شایع ترین علامت پارگی دیسک کمر، کمردردی است که ممکن است به پایین ساق پا منتهی شود. درد می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد و ممکن است با حرکت یا موقعیت های خاص بدتر شود.
بی حسی و سوزن سوزن شدن: فشار روی اعصاب می تواند باعث بی حسی، سوزن سوزن شدن یا احساس سوزن سوزن شدن در باسن، پاها یا پاها شود.
ضعف عضلانی: در موارد شدید، پارگی دیسک کمر می تواند منجر به ضعف عضلانی در پاها شود که بر تحرک و هماهنگی تأثیر می گذارد.
تغییرات در رفلکس ها: برخی از افراد ممکن است تغییراتی را در رفلکس های خود تجربه کنند، مانند کاهش رفلکس در زانو یا مچ پا.
تشخیص پارگی دیسک کمر معمولاً شامل معاینه فیزیکی، بررسی تاریخچه پزشکی و آزمایشات تصویربرداری مانند اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن برای تایید محل و میزان فتق دیسک است.
درمان پارگی دیسک کمر
گزینه های درمانی برای پارگی دیسک کمر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
استراحت و اصلاح فعالیت: در ابتدا، استراحت و اجتناب از فعالیتهایی که علائم را بدتر میکنند ممکن است به تسکین درد و بهبود دیسک کمک کند.
فیزیوتراپی: تمرینات و حرکات کششی تجویز شده توسط فیزیوتراپیست می تواند به بهبود قدرت، انعطاف پذیری و وضعیت بدن برای حمایت از ستون فقرات و کاهش علائم کمک کند.
مدیریت درد: داروهای بدون نسخه یا تجویزی ممکن است برای مدیریت درد و التهاب مرتبط با پارگی دیسک کمر استفاده شوند.
تزریق: تزریق استروئید اپیدورال یا بلوک های عصبی ممکن است برای رساندن دارو به طور مستقیم به ناحیه آسیب دیده و کاهش التهاب توصیه شود.
جراحی: در موارد شدید که درمان های محافظهکارانه نمیتوانند تسکین دهند، جراحی مانند دیسککتومی یا میکرودیسککتومی ممکن است برای برداشتن قسمت فتق دیسک و کاهش فشار روی اعصاب در نظر گرفته شود.
بهبودی پس از آسیب دیسک کمر بسته به وسعت آسیب، عوامل فردی و رویکرد درمانی انتخاب شده می تواند متفاوت باشد.