علائم دیسک کمر و روشهای درمان آن موضوعی است که در این مقاله به طور مفصل به آن پرداخته ایم. مشکلات دیسک کمر، مانند فتق یا تحلیل رفتن دیسک، به دلیل فشار دیسک روی اعصاب یا ایجاد التهاب، می تواند علائم مختلفی ایجاد کند.
مشکلات دیسک کمر، مانند فتق یا دژنراسیون، به دلایل مختلفی ایجاد می شود که اغلب شامل ترکیبی از ساییدگی و پارگی، آسیب و عوامل ژنتیکی است. رایج ترین دلایل عبارتند از :
1. بیماری دژنراتیو دیسک (DDD)
فرآیند پیری: با افزایش سن افراد، دیسک های بین مهره ای که به عنوان بالشتک بین مهره ها عمل می کنند، محتوای آب و خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند. این فرآیند بخشی طبیعی از پیری است و منجر به از بین رفتن تدریجی ساختار دیسک می شود.
خشک شدن دیسک: کاهش محتوای آب باعث می شود دیسک ها انعطاف پذیری کمتری داشته باشند و بیشتر در معرض آسیب قرار گیرند. این خشک شدن می تواند باعث نازک شدن دیسک شود و فضای بین مهره ها را کاهش دهد و به طور بالقوه منجر به فشردگی عصب شود.
بیشتر بخوانید : درمان دیسک کمر با فیزیوتراپی
2. فتق دیسک
استرس مکانیکی: فشار و فشار مکرر بر ستون فقرات ناشی از بلند کردن اجسام سنگین، چرخش یا حرکات ناگهانی می تواند باعث پارگی لایه بیرونی دیسک (آنولوس فیبروزوس) شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، هسته ژل مانند داخلی (nucleus pulposus) می تواند بیرون زده و باعث فتق دیسک شود.
تروما: صدمات حاد مانند زمین خوردن یا تصادف می تواند با اعمال نیروی ناگهانی به ستون فقرات منجر به فتق فوری دیسک شود و باعث پارگی دیسک شود.
3. عوامل ژنتیکی
سابقه خانوادگی: ژنتیک می تواند نقش مهمی در انحطاط و فتق دیسک داشته باشد. اگر اعضای خانواده سابقه مشکلات دیسک داشته باشند، ممکن است فرد بیشتر مستعد مشکلات مشابه باشد.
ترکیب ارثی دیسک: برخی از افراد ممکن است ساختار ضعیف تری دیسک را به ارث ببرند که حتی با حداقل استرس آنها را مستعد انحطاط و فتق دیسک می کند.
بیشتر بخوانید : فیزیوتراپی کمر و ستون فقرات
سایر دلایل
4. پوسچر ضعیف و مکانیک بدن
نشستن طولانی مدت: نشستن برای مدت طولانی، به خصوص با وضعیت نامناسب، می تواند فشار زیادی بر دیسک های کمر وارد کند و به تحلیل رفتن آن ها کمک کند.
تکنیک های نادرست بلند کردن: بلند کردن اجسام سنگین بدون تکنیک مناسب، مانند خم شدن از کمر به جای زانو، می تواند خطر فتق دیسک را افزایش دهد.
5. عوارض شغلی
حرکت تکراری: کارهایی که نیاز به خم شدن، چرخاندن یا بلند کردن مکرر دارند می‌توانند باعث ایجاد استرس مزمن در ستون فقرات کمری شوند که منجر به ساییدگی و پارگی دیسک می‌شود.
قرار گرفتن در معرض ارتعاش: مشاغلی که مستلزم قرار گرفتن طولانی مدت در معرض ارتعاش هستند، مانند رانندگی با ماشین آلات سنگین نیز می توانند به مشکلات دیسک کمر کمک کنند.
6. عوامل سبک زندگی
فقدان ورزش: عدم تحرک می تواند منجر به ضعیف شدن عضلات مرکزی شود که حمایت کمتری از ستون فقرات می کند و خطر مشکلات دیسک را افزایش می دهد.
چاقی: وزن بیش از حد بدن فشار بیشتری بر ستون فقرات کمری وارد می‌کند و باعث تسریع انحطاط دیسک و افزایش احتمال فتق می‌شود.
علائم دیسک کمر
1. کمردرد
درد مداوم، دردناک یا تیز در ناحیه کمر.
معمولاً در قسمت پایین کمر موضعی است اما می تواند به باسن، ران یا باسن گسترش یابد.
درد می تواند با حرکاتی مانند خم شدن، بلند کردن، چرخاندن یا نشستن برای مدت طولانی بدتر شود.
2. پا درد (سیاتیک)
درد شدید، انتشاری یا سوزشی که از ناحیه کمر به پایین از طریق باسن، پاها و گاهی اوقات به داخل پاها منتشر می شود.
درد اغلب مسیر عصب سیاتیک را دنبال می کند و یک طرف بدن را تحت تاثیر قرار می دهد.
سرفه، عطسه، یا نشستن طولانی مدت می تواند درد را تشدید کند.
3. بی حسی و گزگز
احساس گزگز یا سوزن سوزن شدن یا بی حسی.
معمولاً در باسن و پاها، به دنبال مسیر اعصاب آسیب دیده رخ می دهد.
این می تواند بر توانایی حرکت یا احساس در پاها تأثیر بگذارد.
4. ضعف عضلانی
ضعف در عضلات کمر، باسن، پاها یا پاها.
مشکل در بلند کردن پا یا انگشتان پا (افتادگی پا)، راه رفتن، یا ایستادن از حالت نشسته.
5. از دست دادن رفلکس
کاهش رفلکس در زانو یا مچ پا.
تغییرات رفلکس ممکن است نشان دهنده فشردگی ریشه عصبی باشد.
6. اختلال عملکرد مثانه و روده (سندرم دم اسبی)
موارد شدید ممکن است منجر به از دست دادن کنترل بر عملکرد مثانه یا روده شود.
این یک اورژانس پزشکی است و نیاز به توجه فوری دارد.
7. تغییرات حسی
تغییر حساسیت به لمس، دما یا درد.
معمولاً نواحی عصب دهی شده توسط ریشه های عصبی فشرده را تحت تأثیر قرار می دهد.
درمان مشکلات دیسک کمر
درمان مشکلات دیسک کمر، مانند فتق یا دژنراسیون، شامل طیف وسیعی از رویکردها بسته به شدت بیماری، علائم خاص و سلامت کلی بیمار است.
درمان های محافظه کارانه
استراحت و اصلاح فعالیت
استراحت اولیه: دوره های کوتاه استراحت می تواند به کاهش درد حاد کمک کند، اما از عدم تحرک طولانی مدت باید اجتناب شود.
تنظیم فعالیت: فعالیت هایی که علائم را تشدید می کنند، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا نشستن طولانی مدت را اصلاح کنید.
فیزیوتراپی
تمرینات: تمرینات ویژه برای تقویت عضلات مرکزی، بهبود انعطاف پذیری و حمایت از ستون فقرات.
درمان دستی: تکنیک هایی مانند ماساژ، تحرک و دستکاری برای کاهش درد و بهبود تحرک.
آموزش: آموزش مکانیک و وضعیت بدنی مناسب برای جلوگیری از آسیب بیشتر.
داروها
مسکن‌ها: داروهای مسکن بدون نسخه مانند پاراستامول می‌توانند به مدیریت درد خفیف کمک کنند.
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs): داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن التهاب را کاهش داده و درد را تسکین می دهند.
شل کننده های عضلانی: اگر اسپاسم عضلانی به درد کمک می کند، می توان آنها را تجویز کرد.
داروهای ضد درد عصبی: داروهایی مانند گاباپنتین یا پره گابالین ممکن است برای درمان دردهای مربوط به اعصاب استفاده شوند.
تزریق استروئید اپیدورال
هدف: تزریق کورتیکواستروئید به فضای اپیدورال می تواند التهاب و درد را کاهش دهد.
اثربخشی: تسکین موقتی را فراهم می کند و به بیماران امکان می دهد در فیزیوتراپی و سایر درمان ها شرکت کنند.
مراقبت های کایروپراکتیک
دستکاری ستون فقرات: کایروپراکتیک ها از تکنیک های عملی برای تنظیم ستون فقرات استفاده می کنند که به طور بالقوه باعث کاهش درد و بهبود عملکرد می شود.
طب سوزنی
تکنیک: شامل قرار دادن سوزن های ظریف در نقاط خاصی از بدن برای تسکین درد است.
ماساژ درمانی
روش: ماساژ درمانی می تواند تنش عضلانی را کاهش دهد، گردش خون را بهبود بخشد و آرامش را تقویت کند.
درمان های جراحی
- دیسککتومی
- لامینکتومی
- فیوژن ستون فقرات
