فتق دیسک کمر، یک بیماری شایع است که زمانی رخ می دهد که مرکز نرم و ژله مانند یک دیسک در قسمت تحتانی کمر (ستون فقرات کمر) از طریق پارگی در حلقه بیرونی سخت به بیرون فشار می آورد. از دیسک این می تواند به نخاع یا اعصاب مجاور فشار وارد کند و باعث درد، بی حسی و ضعف در پشت، باسن و پاها شود.
علائم فتق دیسک کمر بسته به محل فتق و اعصابی که تحت تاثیر قرار می گیرند می تواند متفاوت باشد. علائم رایج عبارتند از:
- کمردرد که ممکن است تیز، کوبنده یا دردناک باشد
- سیاتیک: دردی که از کمر به پایین ساق پا منتهی می شود و اغلب با بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف همراه است.
- اسپاسم عضلانی در ناحیه کمر و پاها
- مشکل در راه رفتن یا ایستادن برای مدت طولانی
- اختلال خواب به دلیل درد
تشخیص فتق دیسک کمر معمولا بر اساس معاینه فیزیکی و آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، ام آر آی یا سی تی اسکن انجام می شود. این آزمایش ها می توانند به تجسم فتق و تعیین اینکه کدام اعصاب تحت تأثیر قرار گرفته اند کمک کند.
فیزیوتراپی موثرترین روش درمان غیرجراحی دیسک کمر است.
دلایل و عوامل خطر
عوامل زیادی وجود دارد که می تواند در ایجاد فتق دیسک کمر نقش داشته باشد، از جمله:
سن: با افزایش سن، دیسک ها خاصیت ارتجاعی خود را از دست می دهند و بیشتر مستعد فتق می شوند.
بیماری دژنراتیو دیسک: این وضعیتی است که زمانی رخ می‌دهد که دیسک‌های ستون فقرات محتوای آب خود را از دست داده و شکننده‌تر می‌شوند و احتمال فتق آن‌ها را افزایش می‌دهد.
تروما: حرکات ناگهانی یا شدید، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا چرخاندن پشت، می‌تواند فشار زیادی بر دیسک وارد کند و منجر به فتق شود.
کشیدگی مکرر: فعالیت هایی که شامل خم شدن، چرخاندن یا بلند کردن مکرر می شود می تواند به مرور زمان به دیسک فشار وارد کند و خطر فتق را افزایش دهد.
ژنتیک: برخی افراد ممکن است استعداد ژنتیکی برای ایجاد فتق دیسک داشته باشند.
درمان فتق دیسک کمر
درمان بیرون زدگی دیسک کمر به شدت علائم بستگی دارد. اکثر افراد مبتلا به فتق دیسک کمر می توانند با درمان های غیر جراحی بهبود یابند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- استراحت: اجتناب از فعالیت هایی که درد را تشدید می کنند
- سرما و گرما درمانی: قرار دادن کمپرس یخ بر روی ناحیه آسیب دیده به مدت 20 دقیقه هر بار، چند بار در روز و سپس گرما درمانی.
- مسکن های بدون نسخه: مانند ایبوپروفن یا استامینوفن
- فیزیوتراپی: تمریناتی برای تقویت عضلات پشت و هسته که می تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش درد کمک کند.
در برخی موارد، اگر درمان غیرجراحی موثر نباشد یا اگر بیمار علائم شدیدی داشته باشد که باعث ناتوانی قابل توجهی می شود، ممکن است جراحی لازم باشد. انواع مختلفی از روش های جراحی برای فتق دیسک کمر وجود دارد، از جمله میکرودیسککتومی و لامینکتومی.
درمان غیرجراحی دیسک کمر با فیزیوتراپی
درمان غیر جراحی درمان اولیه برای اکثر فتق های دیسک کمر است. تخمین زده می شود که بیش از 90 درصد از افراد مبتلا به فتق دیسک کمر با درمان غیر جراحی بهبود می یابند.
فیزیوتراپی بخش مهمی از درمان غیر جراحی برای فتق دیسک کمر است. یک فیزیوتراپیست می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه ورزشی شخصی سازی کنید که برای شما ایمن و موثر باشد. فیزیوتراپی فتق دیسک کمر شامل تمریناتی است که به تقویت ماهیچه های پشت و هسته کمک می کند که می تواند به حمایت از ستون فقرات و کاهش درد کمک کند.
ورزشهایی که می توانند برای فتق دیسک کمر مفید باشد. برخی از تمرینات رایج عبارتند از:
- تمرینات تقویتی مرکزی: این تمرینات می تواند به تقویت عضلات شکم و کمر کمک کند، که می تواند به حمایت از ستون فقرات شما کمک کند.
- تمرینات کششی همسترینگ: این تمرینات می تواند به بهبود انعطاف پذیری همسترینگ شما کمک کند که می تواند به کاهش درد کمک کند.
متخصصان ما خدمات فیزیوتراپی در منزل در مشهد را برای عزیزانی که امکان مراجعه حضوری به کلینیک فیزیوتراپی را ندارند ، ارائه می دهند.
پیشگیری از فتق دیسک کمر
مواردی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید، از جمله:
- حفظ وزن سالم: اضافه وزن می تواند فشار بیشتری به ستون فقرات وارد کند.
- تقویت عضلات پشت و هسته بدن: ورزش هایی که این عضلات را تقویت می کنند می توانند به حمایت از ستون فقرات و کاهش خطر آسیب کمک کنند.
- اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین با فرم ضعیف: اگر نیاز به بلند کردن اجسام سنگین دارید، زانوهای خود را خم کنید و کمر خود را صاف نگه دارید.
- حرکات کششی منظم: حرکات کششی می تواند به بهبود انعطاف پذیری و کاهش خطر آسیب کمک کند.
