تاندونیت شانه

تاندونیت شانه می تواند به معنای واقعی کلمه یک درد در شانه باشد چه یک ورزشکار، یک کارمند پشت میز نشین، یا صرفاً فردی فعال باشید، درک علل، علائم و درمان‌ها می‌تواند به شما در مراقبت بهتر از شانه‌هایتان کمک کند. تاندونیت شانه وضعیتی است که با التهاب یا تحریک تاندون های شانه مشخص می شود. تاندون‌ ها بافت‌های فیبری هستند که ماهیچه‌ ها را به استخوان‌ ها متصل می‌کنند و زمانی که این عضلات ملتهب می‌شوند، می‌تواند منجر به درد، محدودیت حرکت و ناراحتی شود. این عارضه در بین افرادی که درگیر فعالیت های تکراری بالای سر هستند یا وضعیت بدنی نامناسبی دارند رایج است.

فیزیوتراپی شانه یکی از روشهای موثر در درمان تاندونیت شانه و سایر آسیبهای شانه است که توسط متخصصان ما در کلینیک فیزیوتراپی پارسیان در مشهد ارائه می شود. شاک ویو تراپی از مدالیته های پیشرفته در درمان های فیزیوتراپی برای درمان التهاب تاندون شانه است.

علل تاندونیت شانه

استفاده بیش از حد و حرکات تکراری
تاندونیت شانه اغلب به دلیل حرکات تکراری، به ویژه در ورزش هایی مانند شنا، تنیس یا فعالیت هایی که شامل بلند کردن اجسام سنگین است، ایجاد می شود. با گذشت زمان، این حرکات می توانند تاندون ها را تحت فشار قرار دهند و منجر به ریزش پارگی و التهاب شوند.

سایش و پارگی مرتبط با سن
با افزایش سن، تاندون های ما به طور طبیعی خاصیت ارتجاعی و قدرت خود را از دست می دهند. انحطاط آنها را بیشتر مستعد التهاب می کند، به ویژه در افراد بالای 40 سال.

صدمات و تروما
صدمات یا ضربه مستقیم به شانه – مانند سقوط یا تصادف – می تواند به تاندون ها آسیب برساند. این می تواند باعث التهاب فوری شود یا زمینه را برای تاندونیت مزمن فراهم کند.

انواع تاندونیت شانه

تاندونیت روتاتور کاف
این نوع زمانی اتفاق می‌افتد که تاندون‌های روتاتور کاف (گروهی از ماهیچه‌ها و تاندون‌هایی که شانه را تثبیت می‌کنند) ملتهب می‌شوند. این یک مشکل رایج در بین ورزشکاران و کسانی است که به طور مکرر لیفتینگ انجام می دهند.

تاندونیت عضله دوسر
تاندونیت عضله دوسر شامل التهاب تاندون اتصال عضله دوسر به شانه است. اغلب ناشی از استفاده بیش از حد یا آسیب های ناگهانی است که منجر به درد در قسمت جلویی شانه می شود.

علائم رایج

علائم تاندونیت شانه می تواند از ناراحتی خفیف تا درد شدید متغیر باشد. شاخص های کلیدی عبارتند از:

• درد هنگام حرکت دادن شانه، به ویژه در هنگام فعالیت های بالای سر.
• تورم یا حساسیت در شانه.
• سفتی که دامنه حرکتی شما را محدود می کند.
• احساس گیر افتادن چیزی در شانه هنگام حرکت دادن شانه

اگر درد با وجود استراحت ادامه داشت، یا اگر تورم شدید، ضعف یا ناتوانی در حرکت دادن شانه خود را تجربه کردید، وقت آن است که با یک متخصص فیزیوتراپی مشورت کنید. تاخیر در درمان می تواند منجر به مشکلات مهم تری مانند پارگی تاندون شود.

تشخیص تاندونیت شانه

معاینه فیزیکی
پزشکان معمولاً با معاینه فیزیکی، بررسی حساسیت، دامنه حرکتی و علائم التهاب شروع می‌کنند. ممکن است از شما خواسته شود که حرکات خاصی را برای شناسایی تاندون آسیب دیده انجام دهید.

تست های تصویربرداری

اشعه ایکس
در حالی که اشعه ایکس نمی تواند مستقیماً تاندون ها را تجسم کند، اما می تواند مسائل دیگری مانند خارهای استخوانی را که ممکن است به تحریک تاندون کمک کند، آشکار کند.

ام آر آی و سونوگرافی
این روش‌های تصویربرداری دید واضح‌تری از بافت‌های نرم ارائه می‌دهند و امکان تشخیص دقیق التهاب یا پارگی تاندون‌ها را فراهم می‌کنند.

گزینه های درمان

استراحت و اصلاح فعالیت
استراحت دادن به شانه و پرهیز از فعالیت های تشدید کننده اولین گام های حیاتی است. استفاده از بند یا تکیه گاه می تواند به بی حرکتی شانه و کاهش فشار کمک کند.

فیزیوتراپی
تمرینات هدایت شده می تواند عضلات شانه را تقویت کند، انعطاف پذیری را بهبود بخشد و درد را کاهش دهد. یک فیزیوتراپیست برنامه ای را با توجه به نیازهای شما تنظیم می کند و بر بهبودی تدریجی تمرکز دارد.

داروهای ضد التهاب
داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن می توانند التهاب را کاهش داده و درد را مدیریت کنند. در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهای تجویزی قوی تری را توصیه کنند.

تزریق کورتیکواستروئید
این تزریق ها داروهای ضد التهابی قوی را مستقیماً به ناحیه آسیب دیده می رسانند و باعث تسکین سریع درد شدید می شوند.

درمان پلاسمای غنی از پلاکت (PRP).
پی آر پی شامل تزریق غلظتی از پلاکت ها از خون شما به داخل شانه برای بهبود بهبود است. در حالی که تجربی، بسیاری از بیماران پیامدهای مثبت را گزارش می کنند.

مداخله جراحی
اگر روش های غیرجراحی با شکست مواجه شوند، ممکن است جراحی آرتروسکوپی توصیه شود. این روش کم تهاجمی بافت آسیب دیده را برداشته یا تاندون های پاره شده را ترمیم می کند.

زمان ریکاوری
بهبودی پس از جراحی معمولاً چند هفته تا چند ماه طول می کشد، بسته به شدت بیماری و روش انجام شده. فیزیوتراپی نقش حیاتی در بازیابی قدرت و تحرک دارد.