درمان سندرم تونل کارپال با راهکارهای فیزیوتراپی در کلینیک فیزیوتراپی پارسیان در مشهد (فیزیوتراپی خوب در مشهد) ارائه می شود.
تونل کارپال در واقع فضایی در مچ دست به عرض حدود یک اینچ است که توسط چندین ساختار احاطه شده است. استخوان ها سه طرف آن را تشکیل می دهند و یک رباط از بالای آن عبور می کند.
تاندون‌هایی که از طریق تونل کارپال عبور می‌کنند، انگشتان، شست و عصب میانی را کنترل می‌کنند، عصب اصلی که از ساعد تا کف دست امتداد دارد. عصب مدیان حس را در انگشت شست و همچنین در انگشت اشاره، وسط و انگشت حلقه ایجاد می کند.
اگر فضا خیلی کوچک باشد، عصب میانی فشرده می شود. این عصب فشرده همان چیزی است که باعث علائم سندرم تونل کارپال می شود.
سندرم تونل کارپال با بی حسی و گزگز در انگشتان و شست مشخص می شود و می تواند بر توانایی شما در فعالیت هایتان حتی فعالیت های ساده روزمره تأثیر بگذارد. سندرم تونل کارپال که در اثر فشردگی یک عصب اصلی در مچ دست ایجاد می شود، شایع ترین مشکل عصبی است که ممکن است افراد تجربه کنند.
درمان سندرم تونل کارپال با روشهای فیزیوتراپی می تواند به تسکین علائم بیماران و بهبود عملکرد مچ دست و انگشتان کمک کند.
در حالی که مشخص نیست چرا برخی افراد مستعد این فشردگی عصب هستند، تعدادی از عوامل مرتبط با آن وجود دارد، از جمله سن، دیابت، نارسایی کلیه، بارداری، یائسگی و استفاده بیش از حد از مچ دست در افرادی که مشاغل آن ها نیازمند حرکات مکرر مچ دست است مانند تایپیست ها.
شیوع سندرم تونل کارپال در بین خانم ها بیش تر از آقایان است.
علائم و عوارض
افراد مبتلا به سندرم تونل کارپال معمولاً از بی حسی و گزگز در یک یا هر دو دست شکایت دارند (علائم می تواند از دست غالب یا غیر غالب شروع شود). بسیاری از افراد این علائم را در انگشتان شست، سبابه، وسط و یا نیمی از انگشتان حلقه تجربه می کنند، اما بسیاری از افراد احساس می کنند که کل دست درگیر شده است. اغلب این ناراحتی ابتدا در شب قابل توجه است، گاهی اوقات به اندازه ای قابل توجه است که خواب را مختل می کند. علائم در طول روز نیز ممکن است ظاهر شوند، البته گاهی تا ماه ها بعد.
ممکن است سایر قسمت های دست یا بازو را نیز تحت تاثیر قرار دهد. برخی از بیماران بی حسی یا سوزن سوزن شدن را در نواحی ساعد یا بالای بازو گزارش می کنند و علائم می تواند به شانه یا گردن تابیده شود. با بدتر شدن وضعیت، بیماران ممکن است هنگام استفاده از دست، به ویژه برای گرفتن اشیاء کوچک، ضعف یا دست و پا چلفتی را تجربه کنند. برخی نیز دچار ضعف شدید ماهیچه های پایه شست می شوند.
چه کسانی در خطر ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند؟
- دیابت
- وزن بیش از حد
- نقرس
- اسکلرودرمی
- ضربه
- اختلالات غده تیروئید
- تومورها
- نارسایی کلیه
- بارداری (علائم معمولاً پس از تولد برطرف می شوند)
- حرکت تکراری
- روماتیسم مفصلی
درمان سندرم تول کارپال
درمان با هدف تسکین علائم و بهبود عملکرد دست ارائه می شود.
زمانی که سندرم تونل کارپال زود تشخیص داده شود، اغلب می توان بدون جراحی آن را درمان کرد. داروهای مسکن بدون نسخه، آتل های مچ دست (که در شب استفاده می شود)، یا به سادگی تغییر نحوه کار با دست ها می تواند تسکین قابل توجهی را ایجاد کند. تزریق کورتیکواستروئید، در حالی که معمولا انجام می شود، تسکین طولانی مدت علائم را ایجاد نمی کند، و حتی در صورت بهبود علائم، فشرده سازی عصب زمینه ای ادامه می یابد.
فیزیوتراپی مچ دست و انگشتان موثرترین راهکار غیرجراحی در درمان سندرم تونل کارپال است.
فشرده سازی طولانی مدت عصب می تواند باعث آسیب دائمی عصبی شود و برای جلوگیری از ناتوانی دائمی در بسیاری از موارد باید جراحی انجام شود. فیزیوتراپی پس از جراحی نیز برای بازیابی قدرت و تحرک مچ دست و انگشتان ضروری است.
کلمات مرتبط :
فیزیوتراپی مچ دست – فیزیوتراپی خوب در مشهد
