تکرر ادرار یکی از مشکلات شایعی است که بسیاری از افراد ممکن است آن را تجربه بکنند.
ادرار کردن، فرآیند دفع ادرار از بدن، یکی از عملکردهای حیاتی سیستم ادراری است. یک فرد بالغ سالم به طور معمول حدود 6-8 بار در یک دوره 24 ساعته ادرار می کند. با این حال، هنگامی که تکرر ادرار به طور قابل توجهی افزایش می یابد، می تواند به یک علامت آزاردهنده و نشانه بالقوه یک بیماری زمینه ای تبدیل شود.
در حالی که تعداد دفعات ادرار شما در روز بسته به میزان مصرف مایعات، سطح فعالیت و داروها می تواند متفاوت باشد، تکرر ادرار، که از نظر پزشکی به عنوان پولاکیوری شناخته می شود، به طور کلی به عنوان ادرار بیش از هشت بار در یک دوره 24 ساعته یا دفع ادرار بیشتر از حد معمول برای شما تعریف می شود.
توجه به این نکته مهم است که تعداد دفعات ادرار کردن به تنهایی ممکن است دلیلی برای نگرانی نباشد. با این حال، اگر تکرر ادرار با علائم دیگری همراه باشد، بهتر است برای تشخیص و درمان مناسب با یک متخصص اورولوژی مشورت کنید.
علائم مرتبط با تکرر ادرار
چندین علامت می تواند همراه با این مشکل باشد، و ترکیب خاص می تواند سرنخ هایی را برای علت اصلی ارائه دهد. در اینجا برخی از علائم رایج وجود دارد:
- فوریت: یک میل شدید و ناگهانی برای ادرار کردن که کنترل آن دشوار است.
- شب ادراری: ادرار مکرر در شب، قطع خواب.
- سوزش ادرار: درد یا احساس سوزش در هنگام ادرار.
- هماچوری: خون در ادرار.
- تخلیه ناقص: احساس می کنید که مثانه خود را بعد از ادرار به طور کامل تخلیه نکرده اید.
- بی اختیاری ادرار: نشت ادرار ناخواسته.
علل و عوامل خطر
تکرر ادرار می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد، از عادات سبک زندگی گرفته تا شرایط پزشکی زمینه ای. در اینجا به تفکیک برخی از علل رایج اشاره شده است:
- افزایش مصرف مایعات: مصرف مقادیر زیاد مایعات، به ویژه دیورتیک ها مانند قهوه یا چای، به طور طبیعی می تواند دفعات ادرار را افزایش دهد.
- داروها: برخی داروها، مانند دیورتیک ها که برای کنترل فشار خون استفاده می شوند، می توانند تولید ادرار را افزایش دهند.
مشکلات مثانه:
- مثانه بیش فعال (OAB): این وضعیت باعث انقباضات غیرارادی مثانه می شود که منجر به نیاز مکرر و فوری به ادرار می شود.
- سیستیت بینابینی (IC): این بیماری مزمن مثانه باعث درد، فشار و افزایش ادرار می شود.
- عفونت های دستگاه ادراری (UTIs): عفونت های باکتریایی در دستگاه ادراری می توانند مثانه را تحریک کرده و باعث تکرر ادرار با احساس سوزش شوند.
سایر شرایط پزشکی:
- دیابت: سطح بالای قند خون در دیابت می تواند منجر به افزایش تولید ادرار شود.
- بارداری: رحم در حال رشد به مثانه فشار وارد می کند که منجر به تکرر ادرار می شود.
- سنگ کلیه: سنگ های موجود در دستگاه ادراری می توانند مثانه را تحریک کرده و باعث تکرر ادرار همراه با درد شوند.
- شرایط عصبی: شرایطی مانند بیماری پارکینسون و مولتیپل اسکلروزیس می تواند بر کنترل مثانه تأثیر بگذارد و منجر به تکرر ادرار شود.
درمان تکرر ادرار با فیزیوتراپی کف لگن
فیزیوتراپی، به ویژه فیزیوتراپی کف لگن، می تواند یک گزینه درمانی بسیار موثر برای تکرر ادرار ناشی از شرایط خاص، به ویژه موارد مربوط به اختلال عملکرد کف لگن باشد.
عضلات کف لگن گروهی از عضلات هستند که از مثانه، رحم (در زنان) و راست روده حمایت می کنند. ضعف یا ناهماهنگی این عضلات می تواند به مسائل کنترل مثانه مانند تکرر ادرار و فوریت کمک کند.
فیزیوتراپی چگونه می تواند کمک کند:
ارزیابی: فیزیوتراپیست کف لگن یک ارزیابی کامل برای ارزیابی قدرت عضلات کف لگن، هماهنگی و هر عاملی که در تکرر ادرار شما نقش دارد، انجام می دهد.
آموزش عضلات کف لگن: بر اساس ارزیابی، درمانگر برنامه ای شخصی برای تقویت و بهبود هماهنگی عضلات کف لگن شما طراحی می کند. این معمولاً شامل تمرینات کگل است که شامل انقباض و شل کردن عضلات کف لگن است.
بازآموزی مثانه: تکنیک هایی مانند تمرین مثانه می تواند به شما کمک کند به تدریج زمان بین دفع ادرار را افزایش دهید و مثانه خود را دوباره آموزش دهید تا ادرار را برای مدت طولانی تری نگه دارد.
اصلاح شیوه زندگی: درمانگر ممکن است تغییرات سبک زندگی مانند کاهش مصرف کافئین، مدیریت استراتژیک مصرف مایعات و تمرین عادات خوب دفع ادرار را برای بهبود کنترل مثانه توصیه کند.
بیوفیدبک: بیوفیدبک تکنیکی است که از نشانه های دیداری یا شنوایی استفاده می کند تا به شما کمک کند تا از فعالیت عضلات کف لگن خود آگاه تر شوید و کنترل خود را بر آنها بهبود بخشید.
تکنیک های آرامش بخش: در برخی موارد، هیپرتونیک کف لگن (سفتی بیش از حد) ممکن است به تکرر ادرار کمک کند. درمانگر می تواند تکنیک های آرام سازی مانند تنفس عمیق و آرام سازی پیشرونده عضلانی را برای رفع این مشکل آموزش دهد.
فواید فیزیوتراپی:
غیر تهاجمی و بدون دارو: بر خلاف داروها، فیزیوتراپی یک روش غیر تهاجمی و بدون دارو است و برای کسانی که ترجیح می دهند از عوارض جانبی دارو اجتناب کنند، مناسب است.
بهبودی طولانی مدت: با تقویت و بازآموزی ماهیچه های کف لگن، فیزیوتراپی می تواند تسکین طولانی مدت از مکرر را فراهم کند.
