درمان اختلالات کف لگن در قدم اول نیازمند تشخیص نوع اختلال و عامل بوجود آورنده است که اغلب شامل فیزیوتراپی کف لگن نیز می شود.
اختلالات کف لگن (PFDs) گروهی از شرایط است که بر عضلات، رباط ها و بافت های همبند در ناحیه لگن تأثیر می‌گذارد. این اختلالات می توانند علائم مختلفی از جمله درد لگن، بی اختیاری ادرار، بی اختیاری مدفوع، یبوست و اختلالات جنسی را ایجاد کنند.
روشهای درمان اختلالات کف لگن
تغییرات سبک زندگی
یکی از اولین گام ها در درمان اختلالات کف لگن، ایجاد تغییراتی در سبک زندگی است که می تواند به بهبود علائم و جلوگیری از آسیب بیشتر به کف لگن کمک کند. برخی از توصیه های رایج عبارتند از:
- اصلاح رژیم غذایی: خوردن یک رژیم غذایی با فیبر بالا می تواند به جلوگیری از یبوست کمک کند، که می تواند به اختلال عملکرد کف لگن کمک کند.
- مدیریت وزن: حفظ وزن سالم می تواند فشار روی عضلات کف لگن را کاهش دهد و علائم را بهبود بخشد.
فیزیوتراپی
فیزیوتراپی کف لگن یکی از اجزای اصلی درمان اختلالات کف لگن است که در کلینیک فیزیوتراپی پارسیان در مشهد ارائه می شود. یک فیزیوتراپیست تخصصی می تواند با بیماران کار کند تا یک برنامه درمانی شخصی ایجاد کند که ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تمرینات کف لگن: این تمرینات که با نام تمرینات کگل نیز شناخته می شوند، می تواند به تقویت عضلات ضعیف کف لگن و بهبود کنترل مثانه و روده کمک کند.
- بیوفیدبک: تکنیک های بیوفیدبک می تواند به بیماران کمک کند تا کنترل بهتر عضلات کف لگن خود را یاد بگیرند.
- درمان دستی: تکنیک‌های عملی، مانند ماساژ و کشش، می‌تواند به کاهش تنش عضلانی و بهبود عملکرد کف لگن کمک کند.
دارو
در برخی موارد، ممکن است دارو برای کمک به مدیریت علائم اختلالات کف لگن تجویز شود. مثلا:
- شل کننده های عضلانی: این داروها می توانند به شل شدن عضلات کف لگن و تسکین درد لگن کمک کنند.
- آنتی کولینرژیک ها: این داروها می توانند به کاهش فوریت و تکرر ادرار در بیماران مبتلا به مثانه بیش فعال کمک کنند.
- کرم های موضعی: ممکن است از درمان های موضعی برای کمک به مدیریت درد و التهاب در ناحیه لگن استفاده شود.
سایر روشهای درمانی
رفتار درمانی
رفتاردرمانی می تواند برای بیماران مبتلا به اختلالات کف لگن، به ویژه کسانی که درد لگن یا اختلال عملکرد جنسی دارند، مفید باشد. درمان‌هایی مانند درمان شناختی-رفتاری (CBT) می‌تواند به بیماران کمک کند تا جنبه‌های روان‌شناختی وضعیت خود را بهتر درک کنند و مدیریت کنند.
مداخلات جراحی
در برخی موارد، مداخله جراحی ممکن است برای درمان اختلالات کف لگن که به درمان های محافظه کارانه پاسخ نمی دهند، ضروری باشد. گزینه های جراحی برای اختلالات کف لگن ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- بازسازی کف لگن: این روش شامل ترمیم عضلات و رباط های آسیب دیده کف لگن برای بهبود حمایت از اندام لگنی است.
- روش های اسلینگ: روش های اسلینگ می توانند با حمایت از مجرای ادرار به درمان بی اختیاری ادرار کمک کنند.
- تحریک عصب ساکرال: این روش شامل کاشت دستگاهی است که اعصاب خاجی را برای بهبود کنترل مثانه و روده تحریک می کند.
