ناباروری به ناتوانی در بارداری پس از تلاش برای حداقل یک سال اشاره دارد. این می تواند هم مردان و هم زنان را تحت تاثیر قرار دهد و می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله عدم تعادل هورمونی، مشکلات ساختاری و اختلالات ژنتیکی باشد.
ناباروری را می توان از طریق یک سری آزمایش تشخیص داد و درمان ها ممکن است شامل داروها، جراحی یا فناوری های کمک باروری مانند لقاح آزمایشگاهی (IVF) باشد. اگر با نازایی دست و پنجه نرم می کنید، باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید، زیرا ممکن است شرایط بهداشتی زمینه ای وجود داشته باشد که باید مورد توجه قرار گیرد.
دلایل ناباروری
عدم تعادل هورمونی: مشکلات سیستم غدد درون ریز می تواند بر تولید هورمون هایی تأثیر بگذارد که تخمک گذاری و تولید اسپرم را تنظیم می کنند.
مشکلات ساختاری: مشکلات سیستم تولید مثل، مانند مسدود شدن لوله های فالوپ یا واریکوسل (وریدهای بزرگ شده در کیسه بیضه)، می تواند از رسیدن اسپرم به تخمک جلوگیری کند یا در کاشت تخمک بارور شده اختلال ایجاد کند.
اختلالات ژنتیکی: برخی شرایط ژنتیکی می توانند بر باروری تأثیر بگذارند، مانند سندرم ترنر یا سندرم کلاین فلتر.
سن: با افزایش سن، باروری کاهش مییابد، به ویژه در زنان بالای 35 سال.
عوامل سبک زندگی: سیگار کشیدن، مصرف زیاد الکل و مصرف مواد مخدر همگی می توانند بر باروری تأثیر بگذارند. اضافه وزن یا کمبود وزن نیز می تواند بر باروری تأثیر بگذارد.
عفونت ها: عفونت های مقاربتی مانند کلامیدیا یا سوزاک می توانند باعث التهاب و زخم شوند که می تواند منجر به ناباروری شود.
داروها: برخی داروها مانند داروهای شیمی درمانی می توانند به سیستم تولید مثل آسیب برسانند و باروری را کاهش دهند.
اینها تنها چند مورد از بسیاری از دلایل احتمالی ناباروری هستند. اگر برای باردار شدن مشکل دارید، مهم است که به یک متخصص زنان مراجعه کنید که می تواند به شناسایی مشکلات اساسی کمک کند و درمان های مناسب را توصیه کند.
روشهای درمان
درمان ناباروری به علت اصلی مشکل بستگی دارد. برخی از درمان های رایج عبارتند از:
داروها: داروهای باروری می توانند به تنظیم تخمک گذاری در زنان یا بهبود تعداد و تحرک اسپرم در مردان کمک کنند.
جراحی: برخی از مشکلات ساختاری، مانند انسداد لوله های فالوپ یا واریکوسل، گاهی اوقات با جراحی قابل اصلاح هستند.
فن آوری های کمک باروری (ART): این درمان ها شامل استفاده از روش های پزشکی برای کمک به بارداری است. لقاح آزمایشگاهی (IVF) یکی از نمونههای ART است که شامل لقاح تخمک با اسپرم در خارج از بدن و سپس انتقال جنین حاصل به رحم است.
لقاح داخل رحمی (IUI): این روش شامل قرار دادن اسپرم به طور مستقیم در رحم با استفاده از کاتتر است.
تخمک یا اسپرم اهداکننده: اگر یکی از زوجین مشکلات باروری داشته باشد، می توان از تخمک یا اسپرم اهداکننده برای رسیدن به بارداری استفاده کرد.
رحم اجاره ای: در مواردی که زن نمی تواند حامله شود، می توان از رحم جایگزین برای به پایان رساندن بارداری استفاده کرد.
فیزیوتراپی در درمان ناباروری
فیزیوتراپی می تواند به عنوان یک درمان مکمل برای کمک به درمان استفاده شود، اما درمان اولیه برای نازایی نیست.
فیزیوتراپی می تواند در رسیدگی به برخی از عوامل زمینه ای که در ناباروری نقش دارند مفید باشد. به عنوان مثال، اختلال در عملکرد عضلات کف لگن می تواند منجر به ناباروری در زنان شود و فیزیوتراپی می تواند به تقویت این عضلات و بهبود عملکرد آنها کمک کند. فیزیوتراپی همچنین می تواند به کاهش استرس و بهبود سلامت کلی جسمی و عاطفی کمک کند، که می تواند نتایج باروری را بهبود بخشد.
تکنیک های فیزیوتراپی که ممکن است در درمان نازایی مورد استفاده قرار گیرند شامل تمرینات عضلات کف لگن، تکنیک های آرام سازی و تکنیک های کاهش استرس است. فیزیوتراپیست شما همچنین ممکن است اصلاحات سبک زندگی مانند ورزش و تغییر رژیم غذایی را برای بهبود سلامت کلی و باروری توصیه کند.
توجه به این نکته ضروری است که فیزیوتراپی به تنهایی برای درمان ناباروری کافی نیست.
مقالات مرتبط :
بیوفیدبک تراپی برای دردهای مزمن
