علت شب ادراری چیست؟
شب ادراری، ادرار غیرارادی است که در هنگام خواب در کودکان 5 ساله یا بالاتر (یا آنهایی که تأخیر رشدی دارند که بر کنترل مثانه تأثیر می گذارد) رخ می دهد. این یک اتفاق شگفت آور مکرر است که حدود 5 تا 8 درصد از کودکان 5 ساله را تحت تاثیر قرار می دهد و به تدریج با افزایش سن کاهش می یابد. در حالی که اکثر کودکان در نهایت می توانند کنترل کامل ادرار را به دست آورند، شب ادراری می تواند منبع خجالت و ناامیدی هم برای کودک و هم برای خانواده باشد.
علت شب ادراری
شب ادراری یک علت مشخص و مشخص ندارد. اغلب ترکیبی از عوامل است:
ظرفیت مثانه کوچک: در طول خواب، بدن هورمون های متمرکز کننده ادرار کمتری تولید می کند. اگر مثانه کودک کوچک یا نابالغ باشد، ممکن است نتواند ادرار تولید شده را در طول شب نگه دارد.
خواب عمیق: کودکانی که رختخواب را خیس می کنند، اغلب خواب بسیار آرامی دارند و سیگنال مثانه پر را از دست می دهند.
عدم تعادل هورمونی: کمبود هورمون ضد ادرار (ADH) که به کلیه ها در حفظ آب در شب کمک می کند، می تواند به شب ادراری کمک کند.
بلوغ ناقص مثانه: گاهی اوقات، اعصاب و عضلات کنترل کننده مثانه هنوز به طور کامل رشد نکرده اند که منجر به ادرار غیر ارادی می شود.
ژنتیک: یک پیوند ارثی قوی وجود دارد. اگر یکی از والدین شب ادراری داشته باشد، کودک نیز به احتمال زیاد آن را تجربه خواهد کرد.
شرایط پزشکی: شرایط پزشکی زمینه‌ای مانند دیابت، عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs)، یا اختلالات عصبی گاهی اوقات می‌توانند باعث شب ادراری شوند.
استرس روانی: استرس عاطفی، مانند خواهر یا برادر جدید، پسرفت آموزش توالت رفتن، یا قلدری، می تواند باعث شب ادراری در برخی از کودکان شود.
طبقه بندی شب ادراری: اولیه در مقابل ثانویه
شب ادراری اولیه: این شایع‌ترین نوع آن است که کودکانی را که حداقل به مدت 6 ماه دچار خشکی شبانه نشده‌اند، مبتلا می‌شود. اغلب به عواملی مانند اندازه مثانه، تولید هورمون و الگوهای خواب مرتبط است.
شب ادراری ثانویه: این حالت زمانی اتفاق می افتد که کودکی که قبلاً حداقل به مدت 6 ماه به خشکی شبانه رسیده بود، دوباره شروع به خیس کردن تخت می کند. این می تواند ناشی از شرایط پزشکی، استرس روانی یا تغییرات در محیط خواب آنها باشد.
گزینه های درمانی برای شب ادراری
هیچ راه حل یکسانی برای شب ادراری وجود ندارد. بهترین رویکرد اغلب روش های مختلف را بر اساس علت شب ادراری و سن و ترجیحات کودک ترکیب می کند. در اینجا خلاصه ای از روش های رایج درمانی آورده شده است:
- آموزش مثانه: این شامل کمک به کودک برای افزایش ظرفیت مثانه با افزایش تدریجی زمان بین بازدید از دستشویی در طول روز است. متخصصان فیزیوتراپی کف لگن می توانند در این زمینه کمک کننده باشند.
- ادرار مضاعف: قبل از خواب، کودک دو بار ادرار می کند و اطمینان حاصل می کند که مثانه تا حد امکان خالی است.
بیداری برنامه ریزی شده: بیدار کردن کودک یک یا دو بار در طول شب برای ادرار کردن می تواند به پیشگیری از حوادث کمک کند. این روش با پیشرفت کودک کمتر ضروری می شود. - تقویت مثبت: پاداش دادن به شب های خشک با تمجید یا نمودار برچسب می تواند به کودک انگیزه دهد و اعتماد به نفس او را افزایش دهد.
- هشدارها: زنگ شب ادراری می تواند ابزار بسیار موثری باشد. زمانی که تخت خیس می شود زنگ هشدار به صدا در می آید و کودک را آماده می کند تا بیدار شود و ادرار کند.
- داروها: در برخی موارد، ممکن است دارویی برای کمک به کلیه ها در تمرکز ادرار در شب تجویز شود. دسموپرسین یک داروی رایج است که برای این منظور استفاده می شود.
- پرداختن به شرایط پزشکی زمینه ای: اگر یک وضعیت پزشکی به شب ادراری کمک می کند، درمان آن وضعیت می تواند مشکل را حل کند.
